Hallo koffie..

.. mijn beste vriendje.

Oh jee, het is donderdag en ze schrijft iets. Ja want weet je wat zo leuk is, deze week is maar vier werkdagen lang. Morgen is een nationale feestdag (ik zou zo onderhand toch echt even moeten opzoeken welke..) en dus zijn we VRIJ. Dobby is freeeeee. Nee maar even serieus. Ik kapot. Omdat de week korter is moet het werk van vrijdag wel in de week worden gepropt. Hectiek, stress en heel strakke deadlines hebben deze week een van de zwaarste tot nu toe gemaakt.

Gister ben ik verhuist naar mijn permanente plek. Oh god wat een avontuur. Omdat het mij het beste plan ooit leek heb ik aan mijn baas gevraagd of ik de oude auto van werk mocht lezen. (lees: hij was echt oud) Wat een hel is het om een berg op te rijden met een auto die bij de kleinste druk op het gaspedaal als het geluid van een Harley Davidson maakt. Vergeet ook niet, ik moest links rijden. Dus ik begon natuurlijk meteen al goed. Ik rij de garage uit en sla links af. Een auto wacht tot ik langs rijdt maar ik wachtte omdat ik dacht dat ze op mijn helft stond. Nou niet dus. Ik stond op die van haar. Gelukkig wel meteen mijn les geleerd en niet op een drukke weg. Ik moet zeggen, het went eng snel. Eenmaal aangekomen op mijn nieuwe plekje ging alles al stukken beter en ook al heb ik nog niks gezien van waar ik zit. Er staan allemaal fancy huizen om me heen. En de bus halte is 20 meter van mijn deur vandaan dus super fijn. Nu nog een bus kaart zien te scoren ergens.

Afgelopen zaterdag ging ik op pad met de benen wagen. Ik kwam toch op een mooie plek uit. Halve berg beklommen, helemaal afgelegen pad, stond ik opeens zwaar zwetend aan het einde van het hel erg steile pad en had ik me toch een uitzicht. Echt wauw. Voor de rest heb ik het weekend veel rust genomen om mezelf even op te laden.

Ik heb, helaas, nog steeds moeite met de stad zelf. Het went maar niet en ik voel me constant niet op mijn gemak als ik buiten ben. Misschien zelfs onveilig. Mensen die slapen op straat, mensen die je om geld vragen of dingen van je willen en dat de scheiding blank/donker nog zo sterk heerst. Ook de beperkingen in de avond maken mij toch wat claustrofobisch. Hopelijk komt hier meer verandering in als ik meer activiteiten heb in de avond. En misschien toch een autootje huren. Iemand donaties aan het 'Anna huur nou even een auto fonds'? Morgen ga ik met Ilka en nog andere mensen naar het We are one colour festival. Lekker mensen bekogelen met kleur en gewoon een hele fijne vrijdag hebben!

OH nog een ding. We hebben vandaag oneindig veel taart op kantoor. Echt, heilig. En nog iets. Als je wilt skypen (met mij dus, of met je oma, maar in dit geval doel ik op mezelf), graag! Alleen maar leuk en gezellig.

Met een vermoeide glimlach en een cappuccino zeg ik,

Ciao,
Anna