Stelen is heel normaal.

Want waarom ook niet?

Hallo mooie mensen,

Excuses dat ik vorige week niks heb geschreven. Vond de week wel even mooie zoals die was en aangezien niemand MET SPANNING wacht vond ik een weekje rust wel prima. Dat dus.

Nu moet ik dus heel goed na denken wat er allemaal is gebeurd de afgelopen twee weken. Twee weken geleden ging ik met Lotte uit op Long Street. Long Street is de hoofd uitgaan straat van Kaapstad. Je kan het een beetje vergelijken met het Leidse- en Rembrandtplein, maar dan dus een (hoe raad je het?) lange straat. Zo levend als die straat is op zaterdag, zo dood is die op vrijdag. Beide moe van werk hebben besloten we het niet te laat te maken en een paar shotjes en drankjes later maakte we plannen om naar Old Biscuit Mill te gaan als we niet te brak zouden zijn. Zo gezegd zo gedaan. Wat een heerlijke plek is dat toch. Je hebt er zo veel keuze in eten en drinken en alles heeft zo veel kwaliteit en smaak. Het is een echte aanrader voor elke bezoeker. Je kan kiezen voor meerdere kleine hapjes of grotere dingen zoals pizza en broodjes. Ook heb je er een Nederlandse kraam waar je gewoon in het Nederlands kan bestellen en de poffertjes overheerlijk zijn. Het is daar echt klein Nederland want daar zijn ze te vinden. De dag erna, zondag, ben ik met Kevin lekker op pad gegaan en hebben we een stukje om Devils Peak heen gelopen. Er stond een fijn windje en de zon scheen, wat wonderbaarlijk was aangezien het hier nu vol op winter is wat betekent regen, wind en kou. Het was heerlijk en na het uitzicht werd hoe hoger hoe mooier.

Vorig weekend eerst uitgerust en toen met de bus naar Waterfront waar ik voor het thuisfront twee dozen op de post moest doen omdat het bedrijf niet internationaal bezorgd. Na beide armen bijna verloren te hebben door het gewicht heb ik het gehaald en moest ik echt achtduizend keer adressen invullen met een hand die ik op dit punt niet meer voelde. Gelukkig was het niet druk. Heerlijk geluncht bij de Waterfront Food Market met een lekker biertje erbij. Op het moment dat ik mij lekker aan het settelen was voor een rustig avondje vroeg Sabine of ik zin had om mee uit eten te gaan en een drankje doen. Zoals jullie allemaal wel weten ben ik altijd in voor gezelligheid en zo zaten we iets later gezellig met een groepje van 4 te eten en te kletsen gevolgd door een heerlijk drankje en veel gezelligheid. Die zondag heb ik echt HELEMAAL niks gedaan. Ik was zo moe nog van de week daarvoor dat ik mezelf het hele eerste seizoen van Breaking Bad heb gegund.

Deze week was, als ik er zo op terug kijk, een beetje raar. Werk is heel hectisch geweest en ik ben begonnen aan allemaal dingen die ik voor school moet doen wat mij op de een of andere manier weer terug brengt. En dat voelt helaas niet helemaal positief, op het gebied van school. Maar hé, als ik Kaapstad aankan kan ik dat ook wel aan toch? Vast wel! Vanochtend was een nieuwe versie van Creative Mornings en die viel helaas een beetje tegen. De spreker sprak erg monotoon en zei na 15 minuten al "dank je wel" wat het publiek een beetje stilletjes achterliet. Gelukkig kwamen er interessante vragen aanbod en kwam de spreker tot leven. Kantoor is vandaag erg relaxed en iedereen brengt een levendige en gezellig sfeer in de groep.

Oh even terug komen op de titel. Gelukkig heb ik al mijn spullen nog. Ik word elke week weer met iets nieuws geconfronteerd hier in Zuid-Afrika. Zo hoorde ik in het begin van deze week dat er bij werk in de straat een auto's raam kapot is geslagen, niet om iets te stelen maar omdat die niet goed geparkeerd stond. De straat is niet heel ruim dus ik snap de irritatie maar misschien moet die persoon toch nog een keer nadenken over therapie. Wat wel gestolen is, zijn de ruitenwissers van mijn collega. Ruitenwissers, waarom ruitenwissers. Ik wist nog geen eens dat je die eraf kon halen. Bij een andere collega is haar mobiel gister uit haar tas gestolen. Natuurlijk gebeuren dit soort dingen ook in Nederland maar ze komen hier wel heel vaak aan bod. Eigenlijk houdt het nooit op en hoor je elke dag wel iets op dat vlak. Zoals een verhaal die Sabine vertelde dat een collega van haar werk die wakker werd met een vreemde man naast haar bed met een pistool tegen haar hoofd. Het maakt je toch iets alerter en laat me wel nadenken of ik een baan hier wel echt wil aannemen. Hoever ga je voor je eigen veiligheid? Nu moet ik er wel aan toevoegen dat ik me hier al heel lang niet meer onveilig heb gevoeld. Wat me daarbij ook is opgevallen is dat mensen op straat elkaar altijd aankijken en gedag zeggen bij mij in de buurt. Er hangt een erg open sfeer.

Nou ik sluit deze week een biertje af,
Fijn weekend iedereen,
Met een glimlach op mijn gezicht zeg ik,

Ciao,
Anna.