Bushtrek.Two.

Hier is deel twee dan eindelijk!
Ik wou hem om eerlijk te zijn eerder schrijven maar ben er, door misschien, mijn luiheid niet aan toe gekomen! Op facebook zijn de mensen die op Bush Trek waren druk bezig met foto's uploaden en contact te houden met elkaar! Iedereen mist elkaar en het is echt raar wat een band je kan opbouwen in een week met compleet strangers!

Maar okey, verder met mijn blog!

Dinsdag, tijd om naar ondergrondse huizen te gaan. Klinkt cool he? Nou was het niet hoor! Eerst gingen we naar een huis waar mensen woonde die Opals zoekt, ofzo, en daar dan sieraden van maakt. Ik heb een ketting gekocht waar ik erg blij mee ben :D Het is een A met aan een kant soort van opalen, och je moet het maar zien, maak er wel een foto van! In ieder geval, hun hadden dus een winkel in hun huis maar we gingen niet in hun huis. We gingen naar een ander huis maar het was niet echt indrukwekkend; je gaat de voordeur door die zeg maar gewoon is maar als je het huis is zo uitgegraven dat het woon gedeelte zeg mar in de berg is. Ik dacht, we gaan ondergrond, je weet wel, net als in de mijnen, maar okey, het was opzich wel cool, daar niet van!

Woensdag, de olympics! En trots dat ik was dat ik in het gele team zat besloot ik, totaal Anna, de mascotte te zijn, dat houdt in, VERF! Ik heb er zelf geen foto van dus ga er even achterna voor jullie, en mezelf! Mijn team leader, Brock, had gele t-shirts gekocht die we zelf hadden gepimpd, erg cool maar mijne ligt nu waarschijnlijk ergens in de vuilnisbak want ze hadden mijne gestolen! Maar ik ben er overheen mensen, don't worry! De olympics houdt in, verschillende spellen die je in een team [je kleur dus] moet voltooien, ben je de eerste krijg je 3 punten ben je tweede krijg je 2 punten ben je derde krijg je 1 punt. That simple! De eerste game ging niet echt vlot en we werden laatsten, oeps. We moesten iets met tandenstokers doorgeven maar we wouden het te snel doen en omdat we het enige team waren die niet valsspeelde, ja, dan verlies je, eerlijkheid is niet altijd goed he ;] Het tweede spel hield in dat we moesten rennen, en met 30 graden aan je kop is dat niet prettig, en hier begon mijn olympic trauma, geen adem. Maar dapper als ik was speelde ik het volgende spel mee, zakrennen, ofzo, je weet wel, dat je in zo'n sinterklaas zak heen en weer moet rennen. Ik ging dood. Daarna was een vragen spel, en onze team leader gaf ons wat snoep dus met een sugar-rush ging ik dapper het spel in en omdat ik veel wist waren we eerste. Maar daarna was het te veel, ik had sinds het eerste ren spel al geen adem meer en ik gign bijna knock-out. Ik heb volgend mij 5 uur lang ademhalings problemen gehad en 3 uur plat gelegen voordat iemand mijn zijn puffer gaf [je weet wel zo'n asthma ding] en het hielp meteen en kon na 4 of 5 gemisten spellen weer meedoen! het laatste spel was touwtrekken en we hadden de eerste ronde gewonnen, toen meosten we twee keer tegen 2 andere teams spelen en in het allerlaatste potje stapt iemand op mijn voet [ik had sandalen aan] en schraapte over mijn voet, AUW! Maar ja hoor, we eindigen als eersten!! GO YELLOW!! 'S avonds bij het kampvuur wil ik over een blok hout stappen maar ik til mijn been net niet ver genoeg op en mijn twee kleinste tenen gaan recht in de takken. Na even de pijn te hebben verbeten begint het heftig te bloeden en besluit ik naar mijn gastmoeder te gaan voor nader onderzoek. Ze trekt er van alles uit, er zat dus allemaal hout in de wond. Nu is mijn halve voet blauw en heb ik wonden tussen mijn twee tenen, ziet er niet echt sexy uit :[ Ik had een soort verband iets om mijn teen en het leek net of ik 4 tenen had, ik vond het presoonlijk er erg grappig uitzien!

Donderdag, het eind begint nu toch echt in zicht te komen, en niemand wilt dat het zo ver is! Donderdag gingen we naar een aborignal park, het leuke alleen was, we werden er na 5 minuten wandelen uitgegooid om verotte redenen. Maar om onze tere zieltjes niet te erg te krenken nam de man die ons die toer gaf en tevens eht hoofd van het station waar we sliepen was ons naar een andere plek. Toen we allemaal rustig onze lunch aan het eten waren en ik een boer wedstrijd had met een paar mensen kwam de man die ons uit het park had gegooid terug om zijn excuses aan te bieden en liet hij ons wel gaan! Na daar te zijn geweest was het tijd om in de 35 graden dat het was te gaan zwemmen! Dus dapper in een brandende bus gingen we met zijn alle naar een plek waarvan we 3 km moesten lopen, maar het was het allemaal waard, lekker! Toen we terug waren op de station [geen treinstation of iets in die richting] hadden we zoals elke avond, avondeten en daarna werden we voor 20 tot 30 minuten gedropd in het donker om te genieten van de stilte en alles om je heen, leuk als je 10 meter van een hek afligt en er een schaap vage dingen aan het doen is ongeveer 100 meter van je vandaan. Maar okey, het was erg cool en ik heb over mijn eigen sandaal geplast! wat ik minder vond was dat het de enige avond van de hele week was waar het te bewolkt was om sterren te zien, depressief! Na ons buiten avontuur was het tijd om naar de 'clay pan' te gaan waar een groot vuur werd gemaakt en we allemaal ons eigen anthem moesten zingen. Wat ik niet zo leuk vond maar okey, ook ik moest het doen. Hierna hebben ik en Kolbrun de groep maar een beetje gentertained met spelletjes omdat ze kut muziek op zetten en er maar 4 mensen dansde en de andere 26 kinderne verveelde zich dood! Het was door de spelletjes een erg geslaagde avond en ging tot in de late uurtjes door!

Vrijdag, de laatste dag dat we met zijn alle bij elkaar zouden zijn, wat voor sommige mensen tranen in hun ogen gaf. Hert was onze relax dag waar we onze pagina voor het jaarboek moesten maken en waar de banner [een soort groot laken waar je iets in je eigentaal of engels schrijft over Bushtrek met je einge vlag erbij! Ik ging maar als eerste aangezien niemand anders ging.. Ik had mijn witte AFS Australia t-shirt bij me [mijn gastmoeder had hem voor me gekocht toen ik aankwam] en liet de kinderen er dingen op schrijven, ik ben er erg blij mee en zal het zeker als een aandenken aan mijn jaar houden! 'S avonds was het bonteavond, wat niet zo veel was maar gewoon een leuk en gezellige avond met een paar acts. Mijn groepje kon maar niet bedenken wat te doen dus zijn we 5 minuten voor het begon op het idee te komen om van de ene kant van het podium naar het andere te lopen, in het midden te gillen en te rennen en dat ik als enige heel relaxt naar de andere kant loop, eenmaal daar aangekomen lopen we terug naar het midden, zeggen we dat we nu echt de grap gaan doen, gaan zitten, praten wat met elkaar, barsten uit in lachen en lopen weg. Het was zo grappig, ook al begreep niemand er iets van, we hebben met zijn alle echt nog 10 minuten lopen lachen! Daarna heb ik met Hanne uit belgie iedereen de kabouter plop dans geleerd. Dat was echt te melig! 'S avonds ben ik met een klein groepje opgebleven tot ongeveer 5 uur.

Zaterdag, was afscheiddag.. Alle spullen ingepakt en inladen die handel, in de bus gingen de tranen bij sommige mensenin overvloed, zelfs de jongen hielden het neit droog, ik was te moe om er ook maar een los te laten maar voelde me wel erg verdrietig. In de bus viel iedereen in slaap, de moeheid was nu echt ingeslagen. Toen we wakker werden meost de halve groep uitstappen, we waren bij mijn huis aangekomen waar alle kinderen die naar Syndey gingen bleven tot midden in de nacht om hun bus te pakken. Doordat iedereen ent wakker was ging alles supervlug, het afscheid was om het te zeggen, zwaar klote, kut. Iedereen baalt ervan maar wat kan je er aan doen, zo was het nou eenmaal. Ik baal er erg van en kon tegen sommige mensen geen normaal afscheidnemen, wat ik erg kut vond. Na bij mij lunch te hebben gehad en een lunch gingen we een beetje door Broken Hill lopen om de mensen wat te laten zien en niet in slaap te laten vallen! Eenmaal thuis aangekomen was het avondeten tijd en gingen we films kijken maar ik viel op een gegeven moment inslaap. Snel daarna werd ik wakker gemaakt want mijn telefoon ging. Nadat ik had opgenomen en mijn ouders had gesproken had ik maar besloten een van de opgezetten bedden in beslag te nemen [mijn was namelijk al in beslag genomen door andere mensen] en mijn ogen te sluiten. Na een paar uurtjes werd ik wakker gemaakt, we moesten de sydney mensen op de bus doen. De laatste woorden, tranen en glimlachen gingen de ronte en daar stonden we dan, een klein groepje meiden overgebleven van wat een paar dagen daarvoor een grote groep was, omarmd zwaaiden we met de vrije handen de bus uit. Dit was het dan, een week van vreugde, vrienden en blijdschap.

Ik ben de laatste dagen druk bezig met foto's uploaden en je kan ze bewonderen op deze site [ik ben aangekomen he?]:

http://picasaweb.google.com/whopaa/BushTrek2008#

ik ben nog steeds durk beezig met uploaden dus blijf voorlopig nog maar even checken of je ze wel allemaal hebt gezien!

Ook al zijn ze allemaal weg sinds vandaag wil ik al mijn vrienden die op Kunstreis zijn gegaan vandaag heel super veel plezier wensen, jammer dat ik er neit bij kan zijn om al jullie gave avonturen mee te maken, maar maak er een super reis van, ik hou van jullie!

Veel liefde uit Australie,
Anna!

PS: Sorry voor alle spelfouten maar heb het snel getypt en niet gecheckt!