Bush Trek. One.

Hier is die dan, Bush Trek, het is over, done with, en ik baal er echt heel erg van, voel me leeg, verlaten en soms zelfs alleen, een week van plezier, nieuwe mensen ontmoeten en lol hebben tot het ontelbare, dat laatste heb ik zelfs op de 2008 Bush trek banner geschreven. Het afscheid was moeilijk maar ik heb er niet veel van mee gekregen, ik was gewoon te moe. Ik heb veel slaap ingehaald maar ik wou dat het niet hoefde en dat we nog steeds op Bush Trek waren. Want wat was het geweldig!

Zoals ik al zei; ik ga mijn weblog opdelen zodat het niet een lange brei wordt. Ik ben namelijk ook te moe om het helemaal te schrijven!

Vrijdag, het was eindelijk zo ver, Bush Trek zou die dag beginnen, na laat naar bed te zijn gegaan met Line ben ik toch maar rond 11 uur opgestaan om de troep van de dag ervoor op te ruimen en mijn tas te pakken. Na alles te hebben gedaan ging ik met mijn gastbroer naar de Behrs om mijn gastmoeder op te halen van haar trip naar Mildura om 6 kinderen op te halen voor Bush Trek. Daar ontmoeten ik de eerste mensen, maar ze waren allemaal zo verlegen dat ik het maar liet zoals het was en ging terug naar huis om me voor te bereiden om weg te gaan! Na thuis wat dingen te hebben gedaan kwam Line terug naar mijn huis om kort daarna te vertekken naar Silverton, onze slaap plek voor de komende twee nachten! na een tijdje daar te zijn geweest druppelde de mensen per groepen binnen. Iedereen voelde zich een beetje onwennig maar het was dan ook wel laat in de avond toen iedereen er dan eindelijk was. Min uitzondering van ik schat 3 kinderen sliep iedereen in de buitenlucht en was het heel gezellig.

Zaterdag, begon als elke aankomende dag vroeg. Na het ontbijt en verschillende kaartspelen [die erg veel werden gespeeld in Silverton] gingen we met onze bus voor de week, die werd bestuurd door buschauffeur; Brian, op stap, Onze eerste Bestemming, de Daydream Mine, hier gingen we ondergrond, rond zo'n 50 meter, en was erg leuk om te doen, ook al was het een beetje nauw en laag daarbinnen. Daarna was het tijd om kameel te rijden, wat niet lang was maar wel erg relaxend en leuk, weer eens wat anders zullen we maar zeggen, daarna gingen we naar de Silverton Pub om in de maling te worden genomen, wat niemand wist naartuurlijk, including me, we gingen in groepjes van 6 naar binnen waar we een spelletje moesten spelen: Je moest een trechter in de broek stoppen en een aardappel op voorhoofd leggen en die drie keer achter elkaar in je trechter gooien, wat de grap was, dat als iedereen zijn of haar aardappel op zijn voorhoofd had, ze water door je trechter gooiden, niet echt leuk aangezien het leek alsof je in je broek had geplast, maar gelukkig scheen de zon dus was het snel weg, flauw grapje, maar okey. Daarna liepen we naar twee heel schattige Art Galleriers die heel leuke dingen hadden maar onbetaalbaar waren. Daarna zijn we terug naar het kamp gegaan en hebben we gekaard, Footy gespreel, volleybal, van alles om onzelf te vermaken en te leren kennen.

Zondag, Broken Hill dag! Op zondag gingen we naar ons verblijf voor de komende week maar voordat we daar naartoe gingen was het eerst tijd om een beetje Broken Hill te bekijken, we gingen onze 'Hill' op [waar ik nog nooit ben geweest] en naar de big Picture, wat niet heel indrukwekkend was maar leuk om te zien. Daarna hadden we een lekkere lunch in het park en vertokken we, na een supermarkt bezoek, naar Tirlta Station. Op onze weg daarnaartoe gignen we nog langs de Sculpture Symposium wat erg mooi en indrukwekkend was, dat vond ik in ieder geval! Na een reis van ongeveer 2,5 uur kwamen we aan op onze bestemming. Na onze zwags neer te hebben gepleurd gingen onze hadnen en ogen al snel naar een bestofte ping pong tafel een paar batjes en balletjes. In het begin speelden er neit zo veel mensen, er waren maar weinig batjes en balletjes, dat de dagen erna aangevuld zouden worden met meer. Iedereen begon elkaar meer de te leren kennen en er begon een aangename sfeer te komen in onze Woolshed!

Maandag, was het tijd voor onze tour over de 'property'. We gingen met zijn alle op de achterkant van een grote truck die een huls had zodat er er niet af zouden vallen. het was een lange en hobbelige reis, we kwamen aan op een plek waar de water voorziengingen waren, het leek net een soort zwembad in het midden van niets. Na dat gezien te hebben gingen we een best lange reis makeni n de truck, het was ongeveer 1,5 uur reiden. Het is zo indrukwekkend om zo lang te reizen en alleen hetzelfde te zien, niets niets en, kangaroos en emu's. We kwamen aan bij meer water, de watertank, als een van de eerste klom ik met een klein laddertje op de watertank die ongeveer 9 meter hoog was! Vond het wel een beetje eng maar heb het zoals je wel hebt gemerkt overleeft! Hierna gingen we een klein stukje verder met de truck naar de plek waar ons grote koeien avontuur zou beginnen. Na onze lunch zijn Anna en ik als eerste de uitdaging aangegaan, een [kleine] koe naar de grond werken om vervolgens door andere mensen gemerkt te worden, en jezus, het lijkt veel makkelijker dan het is! Nadat iedereen dat gedaan ha was het tijd om onze handen in het peopgat van de koe te steken om de baby die in de buik zit te voelen. dat was zo gaaf, want het was heel warm binnen, het gekke was dat toeni k mijn hand erin stak de koe besloot haar behoefte te doen, dus het sloot iets af waar ik doorheen moest en drukte mijn hand uit haar gat, maar okey, toen ik eenmaal al het poep had verwijderd en mijn hand er diep genoeg in het gestoken voelfe ik de baby, en dat was echt heel cool!
De terugweg was niet echt een succes aangezien we een keer met te veel vaart ergens overheen zijn gereden en ik een meter in de lucht vloog, ik bedoel, iedereen vloog door de lucht, maar ik als lichtste vloog het hoogste, en toen ik einderlijk lande was het nog niet over en schraapte ik met mijn knie over de grond, en het deed zo'n pijn..
Eenmaal aangekomen, behandeld en uitgerust was het weer tijd om te Ping pongen, wat een groot deel van onze tijd in beslag nam de hele week, want het was gewoon zo leuk! Tussen door gingen we nog wat leuke activiteiten doen!

Ik hou er hierbij mee op voor nu en schrijf binnenkort de rest.
Het is moeilijk om te herinderen wat we allemaal hebben gedaan maar ik wou me niet de hele tijd bezig houden met weblog dus ik doe mijn best mijn geheugen op te frissen!

Ik hou van jullie,
kus, Anna.